- Rano też byłyśmy w kościele. Mama musi bardzo gniewać się na mnie, że dałam kwiaty panu Rileyowi. - Już ci tłumaczyłem, mamusia się pomyliła. Możesz dawać kwiaty, komu tylko chcesz. Gloria spojrzała mu w oczy i szybko opuściła głowę. - Tak, tatusiu - przytaknęła bez przekonania. - Mamusia bardzo cię kocha. Chce, żebyś wyrosła na porządnego człowieka, dlatego czasami zwraca ci uwagę, ale nie chce ci robić przykrości, pamiętaj. - Tak, tatusiu - powtórzyła. Zerknęła na ojca, ale i on, podobnie jak ona, nie wierzył chyba we własne zapewnienia. Pewnie się zastanawiał, co takiego jest w jego córeczce, że matka jej nie kocha. Gloria miała ochotę umrzeć. - Co się dzieje, skarbie? - Nic, tatku - szepnęła smutno. Phiłip zamyślił się na chwilę, a ona modliła się w duchu, by zadał jej jakieś pytanie i zmusił do wykrztuszenia prawdy. On jednak milczał, a kiedy odezwał się w końcu, w jego głosie dosłyszała fałsz: - Myślałaś już, co chcesz na urodziny? - To jeszcze dwa miesiące. - Dwa miesiące przelecą, nie będziesz nawet wiedziała kiedy. Powinnaś się zastanowić. Owszem, zastanowiła się. Pragnęła tego samego, co w zeszłym roku, tego samego, czego życzyła sobie na każde urodziny. Żeby mama ją kochała. - Nie, nie zastanowiłam się - mruknęła. - Nic nie szkodzi. - Philip położył jej rękę na zaciśniętej dłoni. - Ja coś już upatrzyłem, w sam raz na ósme urodziny mojego skarbu. Nie doczekawszy się odpowiedzi, uścisnął małą łapkę. - Chodź, przejdziemy się po hotelu przed powrotem do domu. - Dobrze - bąknęła przez łzy. Z początku była tak osowiała, że nie cieszył jej zwykły rytuał, ale stopniowo rozchmurzyła się, ulegając magii St. Charles. Była znów szczęśliwa, że przemierza hotelowe sale u boku ojca. Tata ją kochał, tego była pewna, obydwoje też kochali to miejsce. Tutaj mama nie mogła zrobić jej nic złego. http://www.abc-budowadomu.edu.pl/media/ Urządzenie było wyjątkowo małe. Bryce pomyślał, że nigdy takiego nie widział i to jeszcze połączonego z telefonem. - Co z tym robiłaś na zewnątrz? - Używałam. - Do czego? - To nie twoja sprawa - odrzekła i chciała go minąć, lecz chwycił ją za ramię. - Puść - powiedziała, lecz nie posłuchał. - W ciemnościach używałaś komputera i telefonu? - Tak. Telefon służy do połączeń internetowych. Widzisz jakiś problem? - Pragnąłbym ci wierzyć. Klara westchnęła, zdając sobie sprawę, iż to może doprowadzić do kłótni, której nie chciała. Uwolniła ramię i spojrzała na Bryce'a. - Popatrz, jaka piękna noc. Jest wystarczająco jasno, bym widziała ekran, a chciałam pobyć na powietrzu. Nadal jej nie wierzył, lecz za nic nie przyznałby się do zazdrości. - Siedzisz mnie? - spytała.
towarzystwie. Mierząc jej ramiona, pani Charbonne powiedziała cicho: - Gdybym wiedziała, że to ona, a nie lord Kilcairn płaci za moje usługi, zażądałabym więcej. - Najlepszą zemstą byłoby uszycie sukni według jej wskazówek - odszepnęła Alexandra, choć żadna z pań Delacroix nie znała francuskiego. Sprawdź - Nie. Tutaj jesteś bezpieczna, a ja cię przekonam, że mówię szczerze. Fiona i Rose myślą, że pojechałaś do Akademii Panny Grenville. Twoja przyjaciółka lady Victoria również. Usiadła na brzegu łóżka. - Jak zamierzasz mnie przekonać? - Usunę wszelkie przeszkody, którymi się zasłaniasz. Wzruszyła ramionami. - Rzeczywiście proste, ale weź też pod uwagę możliwość, że nie potrzebuję kolejnego powodu, by wzbraniać się przed małżeństwem z cynicznym łajdakiem, który jest gotowy bez skrupułów zniszczyć czyjeś życie, byłe dopiąć swego. Znowu była w świetnej formie. - Myślę, że ci na mnie zależy, Alexandro. Czuję, że tak. Wiedziałem to, od momentu kiedy weszłaś do mojego domu. Udowodnię, że tak jest.