- Co się stało? Strażnik uniósł dłoń. - Nie wiem. Ale signorina Fennini jest w środku. Federico skinął głową i ruszył do pokoju dziecinnego. W razie poważniejszego problemu niania miała obowiązek poinformować strażnika. Pchnął drzwi i stanął jak wryty. R S ROZDZIAŁ DRUGI - Tata! Weź go ode mnie! - rozpaczliwie zawył Arturo, widząc na progu ojca. Pulchna rączka chłopca była uwięziona w antycznej ceramicznej wazie, a trzyletni Paolo, blady jak papier z przerażenia, desperacko próbował uwolnić rękę brata, z całej siły ciągnąc do siebie naczynie. Arturo, krzycząc wniebogłosy, że zaraz urwie mu rękę, starał się powstrzymać malca. Opiekunka gorączkowo rozmawiała z kimś przez telefon. Federico zorientował się, że signorina Fennini wzywa pomocy i prosi o natychmiastowe przysłanie lekarza. Przynajmniej raz robiła coś, co powinna, bo zwykle godzinami http://www.bioharmony.pl Kto to jest? - Lady Victoria Fontaine. - Vixen? Złowiłeś Vixen? Nawet lady Drewsbury się zdziwiła. - Cicho, Christopherze. Wspomniałeś o księciu Jerzym. Będzie obecny na ślubie? - Tak. Udostępni nam Opactwo Westminsterskie. - W takim razie przyjdziemy. To kwestia honoru. Sinclair złożył jej głęboki ukłon. - Dziękuję, babciu. - Gdy się wyprostował, już zniknęła w pokoju. - I tyle jeśli chodzi o rodzinne pojednanie. - A czego się spodziewałeś? W ciągu pięciu lat napisałeś
- Cii - syknęła Lucy. - Lady Franton znowu na nas łypie. - Stara jędza - mruknął Landry i oddał grzebień właścicielce. - Sztywna jak nieboszczyk. - Może trzeba by ją poobracać w tańcu - podsunęła dziewczyna, chichocząc. - Przydałoby się jej jeszcze parę innych rzeczy - dorzucił wicehrabia. - Ałe sam wolałbym być nieboszczykiem, niż próbować ją rozruszać. Lucy oblała się szkarłatnym rumieńcem, a Yictoria uderzyła Landry'ego wachlarzem po ręce. Nie miała nic przeciwko frywolnym rozmowom, ale nie chciała również, żeby uciekło od niej w popłochu tych niewielu cywilizowanych przyjaciół, których miała. Sprawdź Sinclair zrobił unik, a kiedy Hovarth ponownie zaatakował, schylił się raptownie, a następnie wyprostował, przerzucając go przez ramię. Kingsfeld z urywanym krzykiem spadł ze schodów i znieruchomiał na podeście z głową wykrzywioną pod dziwnym kątem. Grafton dopadł go w dwóch susach i wykopnął nóż z bezwładnych palców, po czym usiadł ciężko na najniższym stopniu. Dzięki Bogu, który czuwał na takimi głupcami jak on, zdążył na czas. - Nie żyje? - zapytał z góry Kit, masując wielki guz na czole. -Tak. - Został jeszcze jeden.