Poruszyła się pod kołdrą, by wygodniej się oprzeć. Poczuła na nogach ciepłą i miłą flanelę nocnej koszuli. Znowu była podniecona. Na coś czekała. Coś budziło w niej strach . Przez chwilę starała się uspokoić, zastanawiając się, czego się boi. Nie miała przecież żadnych powodów. John z pewnością ucieszy się, kiedy mu powie o dziecku. Spodziewała się tego już wcześniej, ale ta wiadomość jakoś do niej nie docierała. – Jest pani w dwunastym tygodniu – powiedział lekarz. Mimo że sama odstawiła pigułki antykoncepcyjne, ta wiadomość z trudem do niej docierała. Nareszcie stała się kobietą. Jej serce powoli zaczęło się uspokajać. To właśnie dlatego nie przyznała się Johnowi, że zrezygnowała z antykoncepcji. Nie chciała już dłużej być jego małą dziewczynką. Pragnęła wreszcie stać się dorosła i mieć to, co mają inne kobiety. Była pewna, że zrobiła dobrze. John zapewni Juliannie to, czego ona potrzebuje. Przecież zawsze spełniał wszystkie jej zachcianki. Przycisnęła dłoń do niemal płaskiego brzucha, wyobrażając sobie, jak to będzie w przyszłości. Chciała, aby naprawdę byli razem, jak pary, które oglądała w telewizji lub czytała o nich w romansach. Jednak, żeby osiągnąć ten ideał, przedtem musiała stać się dorosła. http://www.centrumpsychologiipodrozy.pl dwoma drzewami. Stos miał chyba z dziesięć metrów szerokości i już półtora metra wysokości. Drewna używano pewnie do ogrzewania pomieszczeń, gdy podczas sztormów wysiadał prąd, pomyślała Laura. W takim kamiennym domu potrafi być pewnie bardzo wilgotno i zimno. - Ludzie z miasta opowiadają o nim niestworzone historie.. Milczenie. W gruncie rzeczy podobało się jej, że starszy mężczyzna chroni sekrety Blackthorne'a. Dewey ułożył drewno na stosie, po czym wrócił do pniaka. - Czy opowie mi pan przynajmniej o jego zwyczajach, że bym znowu nie wywołała jakiejś kłótni? Dewey spojrzał jej w oczy, odsuwając nieco czapkę z czoła.
parku lub ogrodzie, a wczoraj poszliśmy na basen. Twoje dzieci świetnie pływają. Milczał przez chwilę. – A co u ciebie? – zapytał. – Migrena nie wróciła? – Nie, czuję się świetnie. Odchrząknął. Sprawdź idącego po parkingu Jacka. Ten sam wiatr, który uniósł jej spódnicę, rozwiewał jego włosy. Poprawił je jedną ręką, drugą wsadził na nos motocyklowe okulary. Szkoda zakrywać takie piękne oczy, pomyślała Malinda. - Czy on był z urzędu? - Nie - odparła Malinda nieco ochrypłym głosem. - Czy coś się stało? - zapytała Cecile podchodząc bliżej. Malinda szybko opuściła żaluzję. Nie chciała, by Cecile wiedziała, jak atrakcyjny wydał jej się Jack Brannan. Odchrząknęła i ze sztucznym uśmiechem odwróciła się do przyjaciółki.