Prognozy zapowiadały spadek temperatury z powodu zimnego frontu, który przesunął się już przez większą część kraju. Po wysłuchaniu setek rozmów na ten temat uznała, że nowoorleańczycy mają bzika na punkcie pogody, czemu zresztą trudno się było dziwić. W tym rejonie aura charakteryzowała się niesłychaną zmiennością, balansując od mrozów aż po mordercze upały, które wielu osobom kojarzyły się z przedsionkiem piekła. Nowoorleańczycy mieli więc pełne prawo do pogodowych obsesji, pomyślała Julianna. Weszła do biura Citywide i rozejrzała się dookoła, ale ponieważ recepcjonistka Madeline gdzieś znikła, Julianna usiadła na jednym z wygodnych krzeseł. Z biura szefowej dobiegała jakaś rozmowa. Znudzona i zirytowana Julianna ruszyła w tamtą stronę. Drzwi były lekko uchylone i, sądząc z odgłosów, Ellen rozmawiała przez telefon. Julianna już miała zapukać, kiedy usłyszała imię Kate. Potem Ellen spytała o Richarda. Julianna wstrzymała oddech. Jej Richarda? Serce zaczęło jej walić jak młotem. Opuściła rękę i zaczęła uważnie przysłuchiwać się rozmowie, lecz właśnie w tym momencie Ellen odłożyła słuchawkę. http://www.dentysta-krakow.info.pl zakupami. Julianna odliczyła należność za swoją część posiłku i westchnęła. – Muszę w końcu znaleźć jakąś pracę. – Nic jeszcze nie masz? 239 – Niestety. Nic. Chyba że przy wydawaniu hamburgerów. – Nie wygłupiaj się. – Mówię prawdę! Nawet nie przypuszczałam, że tak trudno znaleźć coś interesującego. – Spojrzała za okno wystawowe, a potem znowu na Sandy, jakby uderzyła ją pewna myśl. – A u ciebie nic nie ma? To chyba spore biuro, co? – Kancelaria – poprawiła ją przyjaciółka. – Coś tam jest, ale potrzebne są wyższe kwalifikacje.
– Prawdopodobnie. – Na czyje zlecenie? – Nie wiem. Być może na własny rachunek. Dopiero teraz Kondor nieco się ożywił. – Jak to na własny rachunek? Co to znaczy? – Ta kobieta była kiedyś kochanką Powersa. Sprawdź Skinęła głową, choć nie była to prawda. Mimo obawy, jak zareaguje John, pragnęła jak najprędzej powiedzieć mu o ciąży. – Wciąż za tobą tęskniłem, moja mała – powiedział, głaszcząc ją po włosach. – Jesteś tylko moja. Chcę być jak najbliżej ciebie. Jak najbliżej... – O... o co ci chodzi? – Zaraz sama zobaczysz. – Uśmiechnął się do niej figlarnie. – Za chwilę sama zrozumiesz. Odsunął ostrożnie kołdrę, mrucząc coś pod nosem. – Jaka jesteś ładna – szepnął, pocierając miękki materiał. – Ładna i słodka. – Ależ John! – próbowała udawać przestrach. – W porządku, kochanie. Pokaż wujkowi, jak bardzo go kochasz. – Pchnął ją delikatnie, by położyła się na materacu. – Pokaż, jaka potrafisz