– W porządku, mamo. – Takie określenie jak ,,wdowa Swift’’ lubi się do człowieka przyklejać. Madison tak bardzo rozbawiła ta rozmowa, że zapomniała o swoich problemach z parkowaniem, podczas którego to manewru zwykle popadała w zdenerwowanie bliskie paniki, i po prostu wjechała na puste miejsce przed budynkiem poczty w samym środku miasteczka na południu stanu Vermont. – Całkiem nieźle mi poszło – ucieszyła się. – Dobra. Teraz na luz. Ręczny hamulec. Zgasić silnik, wyjąć kluczyki. – Rzuciła matce promienny uśmiech. Na wycieczkę do centrum mieściny ubrała się w lekką sukienkę i sandały, które Lucy obrzuciła teraz nieprzychylnym spojrzeniem, bowiem sama miała ochotę je włożyć. – Widzisz? Nie przejechałam żadnego łosia! – Dobra robota – mruknęła Lucy, puszczając uwagę córki mimo uszu. Przez te trzy lata, które spędziły w Vermoncie, widziały dwa łosie, ale żaden z nich nie spacerował po drodze prowadzącej do miasta. http://www.dobrabudowa.net.pl/media/ Ród Fontaine'ów był stary, bogaty i szanowany. Idąc za sługą przez hol, Sinclair rozmyślał o tym, jak bardzo musiał ich obrazić, uwodząc Victorię. Lepiej jednak, że zrobił to on, a nie morderca Thomasa. Hrabia siedział za mahoniowym biurkiem i wyglądał raczej na bankiera niż arystokratę. Leżała przed nim otwarta księga rachunkowa, ale Sin wątpił, czy tego ranka Stiveton zajmował się pracą. - Althorpe, myślałem, że już uciekłeś z kraju. - Dzień dobry, lordzie Stiveton. Przykro mi, że pana rozczarowałem. Gospodarz zmrużył oczy. - Timms, niech nikt nam nie przeszkadza.
zszedł po schodach, omijając skrzypiące stopnie, i wśliznął się do gabinetu. Cicho otworzył okno balkonowe; przezornie naoliwił zawiasy od razu po powrocie do Londynu. Trzymając się cienia domu, pospieszył do stajni. - Bates! - zawołał szeptem. Sprawdź mogło okazać się całkiem miłe. Gospodarz zadbał o jej wygodę i prywatność. Z pewnością doceniłaby jego troskę, gdyby lubiła samotność. Niestety, jak często ubolewał jej ojciec, była najbardziej towarzyską istotą w Londynie. Wracając do sypialni, zwróciła uwagę na drzwi do apartamentu pana domu. Kusiło ją, żeby chwycić za klamkę i sprawdzić, czy są zamknięte na klucz, ale stchórzyła. Nie czuła się gotowa do spotkania z mężem sam na sam. W jego obecności zbyt często traciła głowę. Z wahaniem popatrzyła na klucz, który dostała od Sinclaira, po czym włożyła go w zamek i przekręciła.