- Nie zrobiła pani nic złego. Oparła się o jego ramię i zamknęła oczy. - Zepchnęłam lorda Welkinsa ze schodów. Ręce znieruchomiały. - Dlaczego? - To był wypadek - odparła drżącym głosem. - W dużej mierze wypadek. - Miał kilka kochanek, o ile sobie przypominam - powiedział hrabia spokojnym głosem i zaczął zdejmować jej rękawiczkę. Przebiegło ją dziwne drżenie. Wstrzymała oddech. - Tak. Zapragnął kolejnej. - Odmówiła pani. - Powiedziałam mu, że nie po to się zatrudniłam w jego domu. - Chyba już słyszałem podobną przemowę. - Zakreślił kółko po wewnętrznej stronie jej dłoni. - W przeciwieństwie do pana nie chciał czekać, aż zmienię zdanie. Palec zatrzymał się na chwilę, po czym na nowo podjął wędrówkę. - I zmieniła je pani? Spojrzała na niego oburzona. - Milordzie, ja... - Proszę zamknąć oczy - polecił tym samym cichym głosem. - I odprężyć się. http://www.exspres-przewozosob.com.pl wej, unowocześnionej wersji... — Pana dotychczasowa Niania przegrała starcie? — Pracownik Allied Domestic uśmiechnął się ze zrozumie- niem. — Być może pański model był już trochę anachro- niczny? Nie odpowiadał współczesnym standardom pro- wadzenia walki? Czyżby... no tak, nie wrócił o wyznaczonej porze do domu? — W ogóle nie wrócił — odpowiedział Tom łamiącym się głosem. — A więc jednak, został unicestwiony... Całkowicie pa- na rozumiem. To bardzo częsty przypadek. Proszę zrozu- mieć, nie ma pan wyboru. Proszę nie mieć do nas żalu. Niech pan nie obwinia za to Allied Domestic.
żeby się z nią zobaczyć, i dotarłszy do celu, zrezygnował ze spotkania? Nie mogła w to uwierzyć. Lucien Balfour nie zadawałby sobie na próżno tyle trudu. - Panno Gallant, zna go pani z Londynu? Otrząsnęła się z zamyślenia. - Tak. A teraz wracajmy do nieobraźliwych sposobów wyrażania swoich opinii. Lekcja potoczyła się dalej, ale nauczycielka błądziła myślami gdzie indziej. Sprawdź rzecznego lub wręcz dla nich szkodliwego — na przykład góry cukierków albo policyjnego motocykla — pozostawa- ła nieugięta. Niczym dobry pasterz, wiedziała doskonale, kiedy nie można owcom pofolgować. Rodzeństwo bardzo kochało swoją opiekunkę. Które- goś razu, gdy trzeba było Nianię wysłać do punktu na- prawczego — dzieci zaczęły okropnie płakać. Ani matka, ani ojciec nie potrafili ukoić ich żalu. Na szczęście Niania w końcu wróciła i w domu zapanował spokój. Zdążyła na czas! Pani Fields była już u kresu sił. — Mój Boże — powiedziała, rzucając się na łóżko. - Jak dalibyśmy sobie bez niej radę? Pan Fields podniósł wzrok.