czasu. Jeśli John ich ściga, to z pewnością jest szybki niczym błyskawica. Przemeldowali się do nowego hotelu. Była to straszna nora z wystrojem w średniowiecznym stylu, jakby można było uzyskać ten efekt, używając jedynie czarno-czerwono-srebrnych błyszczących tapet. Recepcjonistka nie miała pojęcia, gdzie jest najbliższa czytelnia, nie mówiąc już o bibliotece, ale podsunęła im książkę telefoniczną. Dowiedzieli się, że biblioteka imienia Martina Luthera Kinga Jr. znajduje się przy 901 G Street N. W., w dawnej biznesowej części centrum. Można tam było dostać mikrofilmy zarówno ,,Washington Post’’, jak i ,,New York Timesa’’. Czas im się dłużył, gdyż poszukiwania były żmudne. Kate jeszcze raz stwierdziła, że gonią za chimerą, bardziej niż kiedykolwiek świadoma bliskości Johna Powersa. W dodatku Emma bardzo utrudniała im poszukiwania. Zrobiła się tak marudna, że Kate musiała na zmianę z Julianną wciąż się nią zajmować. Kołysały ją i śpiewały kołysanki, ale niewiele to pomagało. Dziewczynka prawie cały czas się mazała. Kiedy wreszcie około drugiej skończyli, Kate czuła tępe dudnienie w skroniach. Bolały ją też oczy i plecy. Po raz pierwszy od spotkania z Lukiem zaczęła tracić nadzieję. http://www.logopedapoznan.info.pl/media/ -Rany boskie, Lauro, czemu do mnie nie zadzwoniłaś? - Po co? Żeby siedzieć w domu? Żebyś się na mnie gapił? Żeby matka i siostry całkiem mnie zamęczyły? Tu ma rację, pomyślał. Sam z trudem radził sobie z obecnością tych wszystkich kobiet w domu. -Możesz iść? -Pewnie. Mogę nawet tańczyć, widzisz? Ruszyła krokiem cza-czy, jednak w jej stanie wyszło z tego raczej przyciężkawe człapanie. - Boże, nie rób tego! Przytrzymał ją. Zaśmiała się, widząc jego przerażenie. -Chodź. Musimy iść po Kelly. -Nie, najpierw lekarz. Dewey odbierze Kelly z przedszkola.
trochę i zdawała Theo relację z wydarzeń dnia. Zauważyła, że szczególnie interesował się zachowaniem córki. Zapewniała go niezmiennie, że Freya jest bardzo grzeczna i zaskakująco dojrzała jak na swój wiek. – Uwielbia pomagać mi w opiece nad chłopcami oraz przy wszystkich innych zajęciach – mawiała, a on kiwał głową ze Sprawdź – Uwielbiam zgadywanki! – zawołała Freya. – I pomogę odpowiadać Tom-Tomowi, bo jest jeszcze mały. – To ładnie z twojej strony – orzekła Lily. – Ale dla Tom-Toma przewidziałam trochę łatwiejsze pytania, a dla Aleksa odrobinę trudniejsze niż dla brata, tak więc wszyscy będziecie mieli równe szanse. Te informacje podekscytowały dzieciaki i pozwoliły im całkiem zapomnieć o zapowiedzianym przybyciu pani Evershot. Theo przyjrzał się Lily skubiącej bez apetytu swoją grzankę i pomyślał, że dziewczyna nie miała racji mówiąc, iż kompletnie nie nadaje się do opieki nad dziećmi. Przeciwnie, doskonale potrafi sobie z nimi radzić, rozumie ich pasje i uczucia. A dziś poświęciła wiele czasu i starań, by zająć czymś Freyę, Aleksa i Toma i w ten sposób odwieść