- Zmuszą? To znaczy, kto? - Przerażenie Imo rosło. - No gliny. - Mówiłaś, że ich nie wezwały. - Tak sądzę. - Umilkła na chwilę. - Więc w takim razie ja będę musiała. - Flic, nie możesz! - Jasne, że mogę. Napastował cię twój własny ojczym, więc kto ma wezwać pomoc, jak nie starsza siostra? Strach Imo zmienił się w panikę. - Wyda się, że kłamałam! - Nic się nie wyda. - Flic zmusiła się do uśmiechu. - Dobrze, że jesteś taka wystraszona, łatwiej ci uwierzą. - Dowiedzą się, co zrobiłam... - Szept Imogen przeszedł w ochrypły pisk. - Milcz. - Z twarzy Flic znikł uśmiech. - Nie waż się więcej tak mówić. Nigdy, słyszysz? - Nie będę. Tylko błagam, nie dzwoń tam, nie zniosę tego! - Muszę. Taki jest plan. Po prostu tak trzeba. - Ale przecież on i tak teraz się wyniesie, z policją czy bez. Będzie musiał. http://www.makabiwarszawa.pl każdego posiłku. — Co takiego? — zaciekawiła się panna Smith. — Jego lordowska mość znowu się zabawia. — Masz na myśli lorda Eustace'a? — A kogo by innego? — spytała panna Briggs z nutą pogardy w głosie. — Co zrobił tym razem? — panna Smith zamieniła się w słuch. — Kiedy dziś rano szłam do sypialni mojej pani, słyszałam coś jakby piski i chichoty dochodzące od strony wieży — poinformowała panna Briggs. — Naprawdę?! — wykrzyknęła czujnie panna Smith. W jej oczach rozbłysła iskra zainteresowania.
drzwiami, a że klucz był na zewnątrz, więc go przekręciłam. Krzyknęłam, że idę po jej tabletki nasenne, że połknę je wszystkie, bo nie chcę już żyć, nie potrzebuję takiej matki, która nie kocha ani mnie, ani moich sióstr. 360 W tym momencie stanęła mu przed oczami cała ta scena. Sprawdź - Dlaczego nie trzy albo cztery? Uprzedzam w każdym razie, że nic nie wskórasz. Fakt, że jestem tym, kim jestem, nie oznacza, że lekką ręką wyrzucę pieniądze na twoje zachcianki. Już i tak zaproponowałem ci więcej, niż to warte. - I wiem dlaczego. Edward obserwował ją w napięciu. Czy któryś z ludzi szefa policji złamał regulamin i powiedział jej prawdę? - Nic dziwnego, że chcesz się mnie pozbyć! Wiem, jak bardzo ci przeszkadzam! – wyrzuciła z siebie. - Nietrudno było się domyślić, kiedy już odkryłam, kim jesteś! Używasz tego apartamentu jako swojego... prywatnego burdelu! Dlatego wziąłeś mnie za prostytutkę! I jeszcze masz czelność kwestionować moją moralność! Wcale nie chciała mu pokazywać, jak bardzo ją to wszystko obeszło. - Nic mnie to nie obchodzi - dodała, odzyskawszy panowanie nad głosem. Jak mogła się tak okłamywać? Cała ta sytuacja obchodziła ją bardziej niż cokolwiek do tej pory w jej życiu. – Postanowiłam przyjąć twoją ofertę i sprzedać ci apartament, ale za faktyczną cenę rynkową. - To postanowienie było wynikiem długiej dyskusji z sobą samą. Nie chciała brać więcej, niż wart był apartament, ale w ten sposób pozbawiała Kate i Sama sporej sumy pieniędzy. Czuła jednak, że przyjęcie zawyżonej sumy byłoby nieetyczne i po prostu nie potrafiła tego zrobić. –Załatwmy to jak najszybciej. Jestem gotowa wyprowadzić się natychmiast. Edward wzruszył ramionami, ignorując jej słowa. - Obawiam się, że to teraz niemożliwe - odparł. Bella spojrzała na niego zaskoczona. - Jak to?