pewno i tak jest już świetnie poinformowana, ale... - Co nieco wie - przyznała Karolina. - Ale niezbyt wiele, naprawdę. - Może nie od ciebie, ale nie sądzisz, że dziewczynki już z nią rozmawiały? - Uśmiechnął się kwaśno. - Zresztą, co ja mówię? Założę się, że jedna z nich już siedzi przy telefonie i przeciera ścieżkę. - Nie musisz być taki cyniczny! - Nigdy dotąd nie byłem... - Znów się uśmiechnął, tym razem raczej smętnie. - Rzeczywiście nie. Jeśli nawet miał jakiekolwiek wątpliwości, wystarczyło jedno spotkanie, by się przekonał, jak bezcelowe jest całe to przedsięwzięcie. 107 Zebrali się w pierwszą sobotę sierpnia w salonie, a zarazem gabinecie Zuzanny, w jej segmencie przy Muswell Hill. Był to przestronny pokój z dużym wykuszowym oknem. Stało w nim kilka waz z niebieskimi i fioletowymi kwiatami, na ścianach wisiały starannie oprawione komiczne rysunki kotów. W innym czasie i http://www.my-medyczni.net.pl/media/ Mogło to nic nie znaczyć. Mogło jej chodzić o oskarżenie, że popchnęła, czyli zmusiła Chloe do fałszowania podpisów Matthew. Albo Imogen do oskarżenia Matthew o molestowanie seksualne. Jasne, że tak mogło być. Mogło. A jednak Zuzanna instynktownie wiedziała, że to nieprawda. Przerażenie na twarzy Flic znaczyło, że dziewczyna w ostatniej chwili ugryzła się w język. Zanim jej własny gniew ją zdradził. Zanim zdradziła się sama. 336 „Popchnęłam". Przed oczyma Zuzanny pojawił się obraz. Wyimaginowany obraz o brutalnej, przerażającej jaskrawości.
Zauważyła, że twarz matki Johna zaczyna się pokrywać nietwarzową purpurą. Nagle przypomniała sobie wszystkie te okazje, kiedy rodzice Johna dawali jej odczuć, że uważają ją za tylko trochę gorszą od nich. Wiedziała, że zachowuje się nagannie, ale w końcu to bywa czasami ogromnie przyjemne. Zaczęli teraz przyciągać powszechną uwagę, bo goście rozpoznali Jodie i po chwili obserwowano ich już zupełnie otwarcie. Lorenzo podtrzymywał ją troskliwie pod łokieć, prawdopodobnie nie chciał, żeby się potknęła na wysokich obcasach, przynosząc wstyd im obojgu. - Jodie! - odwróciła się natychmiast szeroko uśmiechnięta na dźwięk ciepłego głosu miejscowego lekarza. - Doktor Philips! Sprawdź - Na początku tak było, ale później raczej już tak nie myślałaś. - Parker, zostaw ją - wtrąciła się Cara. - Widzisz - uśmiechnęła się Shey. - Cara dobrze wie, że ten strój skutecznie go do mnie zrazi. - Cara nie ma o tym zielonego pojęcia. To jeszcze bardziej go weźmie. - Parker popatrzyła na przyjaciółkę taksująco. - Aż się zagotuje. - Nie żartuj. W tych ciuchach nie wyglądam ani trochę seksownie. Nawet koszulka jest wciśnięta w dżinsy. Ani skrawka skóry na wierzchu. - No wiesz - zamyśliła się Cara. - Czasami najbardziej intryguje to, czego nie ma na widoku. To właśnie pobudza wyobraźnię i zmysły. Ten strój ma charakter.