- Wychodzę, Darryl. Dasz sobie radę? Chłopak pokazał w uśmiechu wszystkie zęby, jego miła, pokryta piegami twarz przybrała iście diabelski wyraz. - Jasne, szefowo - odpowiedział, machając do niej ręką. - Wyglądasz na padniętą. - Bo jestem. - Zarzuciła torbę na ramię. - Od dziewiątej rano do dziesiątej w nocy na nogach. - No to czas odpocząć. - Znów się uśmiechnął. -1 śpij spokojnie. Wszystko mam pod kontrolą, a w razie czego wiem, gdzie cię szukać. Liz po raz ostatni rzuciła okiem na salę, skinęła na pożegnanie kelnerkom i wyszła z restauracji, kierując się w stronę auta. Parkowała o dwie przecznice od Bourbon, na niewielkim placyku. Nie przeszkadzało jej, że musiała przejść kilkaset metrów, chociaż rzadko kończyła przed dziesiątą trzydzieści. Ta część Dzielnicy należała do najbardziej ludnych, a ona na wszelki wypadek zawsze miała ze sobą wierną puszkę gazu. Wierną. W przeciwieństwie do Santosa. Odgoniła od siebie natrętne myśli i wciągnęła głęboko rześkie, nocne powietrze. Musiała się trzymać. Była przecież twarda. Spędzała całe dnie w restauracji nie tylko z konieczności, ale i z wyboru. Im dłużej, im ciężej pracowała, tym mniej miała czasu na myślenie o Santosie. Po wszystkim, co między nimi zaszło, nadal go kochała. Nie wybaczy mu jednak tego, że zdradził ją właśnie z Glorią. Gdyby wiedziała, jak mu odpłacić, na pewno by to zrobiła. Dotarła do Bourbon Street i popatrzywszy w lewo, a potem w prawo, zatrzymała się zdziwiona. Na wprost niej szła Hope St. Germaine. Liz zesztywniała. Nocne życie Dzielnicy Francuskiej z pewnością nie było dla Hope. Chyba że wypełniała tu jakąś misję miłosierdzia. Ale sama? O tej porze? Nie zatrzymując się, Liz spuściła głowę, zawróciła i poszła za Hope. Zdziwiła się jeszcze bardziej, gdy kobieta weszła do Paris Nights, klubu striptizowego, którego właścicielem był Chop Robichaux. Liz nie znosiła Chopa. Podczas spotkań Stowarzyszenia Kupców i Restauratorów Dzielnicy Francuskiej facet mierzył ją od stóp do głów, jakby zastanawiał się, ile też może być warta na rynku. Słyszała o jego dawnych działaniach, o zatargach z prawem. Od pewnego znajomego dowiedziała się o takich rzeczach, że potem śniły jej się nocami koszmary. Pokręciła głową. Co ją obchodzi Chop, Hope i jej wizyty w Paris Nights? Pomimo to weszła za nią do klubu. Zatrzymała się przy drzwiach, a gdy jej oczy przywykły do półmroku, spostrzegła, że Hope rozmawia przy barze właśnie z Chopem. Poczekała, aż flegmatyczny właściciel obejdzie bar, po czym oboje zniknęli na zapleczu. Liz przymrużyła oczy. Jakie interesy mogą łączyć szanowaną panią St. Germaine z plugawym handlarzem płatnym seksem? Poszła za nimi, przezornie zachowując odpowiedni dystans. Wśliznęli się za scenę. Wyciągnęła szyję, próbując dostrzec coś między wirującymi tancerkami i zobaczyła, że Hope przesuwa po stole coś, co przypominało kopertę. - Cześć, laska. - Cuchnący alkoholem mężczyzna zatoczył się na nią i złapał ją za ramiona. - Zatańczysz? - Nie, nie tańczę. - Z odrazą uwolniła się z uścisku. - Przepraszam. Zaczęła wycofywać się z klubu, ale pijany mężczyzna szedł za nią. http://www.nfz.info.pl/media/ uchwycił się tej myśli. Camryn była piękna, inteligentna, pełna ciepła. Jej matka niezbyt subtelnie dała mu do zrozumienia, że jej córka chętnie by się z nim związała. Powinien pomyśleć o ponownym ożenku. Wtedy mógłby się kochać, gdy tylko będzie miał na to ochotę. Wreszcie przestałby fantazjować o pewnej śmiesznej osóbce, która właśnie w tej chwili zdejmuje w swojej sypialni na górze białą bluzkę i ciasno opinające biodra spodnie. Powoli zsuwa jedwabne majtki... Rozpina koronkowy biustonosz, eksponując mlecznobiałe piersi, które zawładnęły jego zmysłami tamtego dnia nad jeziorem. Jęknął i ponownie spróbował się zmusić do myślenia o Camryn. Camryn nie tylko była piękną, czarującą kobietą,
- W porządku. Powiedz, kiedy będziesz potrzebował mojej pomocy. - Zamierzałem zostawić krótki liścik pannie Stoneham i przed wyjazdem podrzucić go do jej pokoju. Bezpieczniej jednak będzie, jeśli ty to zrobisz. Po powrocie do domu Lysander zastał na stoliku w hallu list od Thorhilla. Prawnik pisał, że potrafi już określić z grubsza wielkość długów markiza, proponuje więc swój przyjazd do Candover Court w przyszłym tygodniu, jeśli tylko nie sprawi to kłopotu. Poza tym otrzymał właśnie kilka propozycji kupna posiadłości i chciałby przedyskutować je z markizem. Lysander szybko przebiegł wiadomość wzrokiem i już miał zamiar odłożyć list na stolik, gdy zauważył dopisek na drugiej stronie kartki. Sprawdź Przygryzła dolną wargę i - by ukryć rozczarowanie -spojrzała w dół, na Erikę. - Oczywiście - powiedziała. Widziała, jakim wzrokiem popatrzył na Erikę. Chciałby prawdopodobnie uściskać bratanicę, pocałować w oba policzki. Lecz Alli była pewna, Ŝe on tego nie zrobi. Okazałby własne uczucia, a uczono go od małego, Ŝe nie wolno tego robić. Napotkał jej spojrzenie i w tym momencie, choć ona wiedziała, Ŝe Mark nic do niej nie czuje, ogarnęła ją fala miłości do niego. Stali twarzą w twarz - ale przerwała ten wzrokowy kontakt i rzekła do Eriki: - Chyba na nas juŜ czas. - Rozumiem. Dzięki, Ŝe wpadłyście. Alli rozejrzała się dokoła. - Wszystko tu idzie dobrze beze mnie - stwierdziła. Zawahał się, i po chwili dodał: