– Nie rozumiem tylko, dlaczego marnujesz czas, zajmując się kawiarnią. Powinnaś poświęcić się sztuce. Patrzyła na niego przez chwilę, nie wiedząc, czy tego rodzaju oświadczenie jej pochlebia, czy ją obraża. – Jestem zbyt praktyczna, aby liczyć na to, że zarobię witrażami na życie. – Niektóre rzeczy są ważniejsze niż pieniądze. Masz cenny dar. Powinnaś go wykorzystać. Zamarła, poruszona nie tylko jego bezczelnością, ale i tym, że sama myślała już o tym setki razy. – Cóż, każdy może mieć swoje zdanie. – Przepraszam, obraziłem cię. Wcale nie miałem takiego zamiaru. – Nie, skądże. Muszę jednak wracać do pracy. Nick wstał i podał jej Emmę. Wzięła małą i ruszyła w stronę zaplecza, ale odwróciła się, gdy ją zawołał: – Miło mi było cię poznać – powiedział. – Jesteś naprawdę wyjątkowa. Kate zarumieniła się jeszcze mocniej. Nie wiedziała, co odpowiedzieć, więc tylko się uśmiechnęła i wróciła za kontuar, czując, że twarz jej płonie. – Co się z wami działo? – spytał Blake ściszonym głosem. http://www.okulistarastenska.pl kierunku. Malinda wiedziała, że za chwilę chwyci ją w ramiona i zacznie tańczyć po kuchni. Powstrzymała go ruchem dłoni. - Zostanę do twojego powrotu z Chicago - powiedziała z naciskiem. - Ani chwili dłużej. Więc lepiej zacznij już szukać jakiejś opiekunki. Jack wszedł do pokoju hotelowego i podszedł do telefonu. - Mówi Brannan, pokój sto czternasty. Czy są dla mnie jakieś wiadomości? - zapytał recepcjonistkę. - Owszem. Pańska sekretarka z Oklahoma City prosi o natychmiastowy kontakt. I pan Phipps z inspekcji
złoczyńcach. Chodziło jej o nich, o przyszłość, którą do tej pory uważali za wspólną. Pocałował ją ostatni raz, bardziej by uspokoić siebie niż ją. – Nie masz czego – zapewnił, uśmiechając się z wysiłkiem. – Niedługo wrócę. ROZDZIAŁ CZTERDZIESTY Sprawdź by stać się kulturalnymi, małymi dżentelmenami, i doprowadzić dom do ładu. A po namyśle musiała przyznać, że to, co tutaj przeżyła, nie było takie najgorsze. Nigdy w życiu nie bawiła się w śnieżki - ciotka Hattie była przeciwna takim bzdurom - i nigdy żaden mężczyzna nie doprowadził jej do takiego stanu zwykłym pocałunkiem. Malindo... Dreszcz wstrząsnął ciałem Malindy. Ciotka Hattie zawsze wymawiała jej imię z takim naciskiem na ostatnią sylabę, że potem poczucie winy trwało w niej co najmniej tydzień. Nawet zza grobu jej głos miał tę samą moc.