fałszywe poczucie bezpieczeństwa. A to, że wyrzekłem się przemocy, nie znaczy jeszcze, że nie mogę łapać bandytów. Lucy podniosła wreszcie głowę. – Czy wyrzekłeś się wszelkiej przemocy, czy tylko broni palnej? – Nie noszę pistoletu. W ogóle nie mam żadnej broni. A gdy jeszcze go miałem, to strzelałem tylko wtedy, gdy nie było innego wyjścia. Jeśli już strzelasz, to nie po to, żeby kogoś zranić, tylko żeby zabić. – A gdy Lucy skrzywiła się, dodał: – Tak. Gdy jest się uzbrojonym po zęby, zbyt łatwo można uznać, że strzelanie jest jedynym wyjściem. – A czy mógłbyś teraz kogoś uderzyć? Sebastian uśmiechnął się i natychmiast poczuł ból twarzy. – To znaczy, skopać tyłek? Zarumieniła się odrobinę, nie wiedział, czy z irytacji, czy z zażenowania. Prawdopodobnie z irytacji. – A co byś zrobił, gdybyś wczoraj złapał tego kogoś, kto zepchnął cię do wodospadu? – Nie zawracam sobie głowy gdybaniem – powiedział, siadając naprzeciwko niej. – Mam już dość zabijania. Tylko to się liczy. http://www.oritrendy.pl siódmą. Usiadła obok wentylatora i przymknęła oczy, rozkoszując się powiewem świeżego powietrza. Miała na sobie długie spodnie i bluzkę z długimi rękawami, by ukryć ślady ukąszeń komarów, dowody jej odwagi. To nie słabość motywowała ją do działania, lecz siła charakteru i przekonań. Nie zlekceważyła żadnego szczegółu. Pojechała do Vermontu samochodem wynajętym w Waszyngtonie i zatrzymała się w motelu w Manchesterze. Na wypadek, gdyby Lucy przypadkiem się na nią natknęła, przygotowała sobie wiarygodną historyjkę: ,,Och, Lucy, właśnie zamierzałam odwiedzić ciebie i dzieci! Wzięłam sobie kilka dni wolnego, chciałam pochodzić po sklepach i wybrać się na małą wycieczkę. Słyszałaś ten strzał?
i do naszego stolika podszedł Marley. Nie zgadzał się ze stanowiskiem Thomasa w pewnych kwestiach i stąd te plamy. Pamiętam, że był bardzo zły. - Jakich kwestiach? - Tych, które dwa lata temu wszystkich interesowały: Bonapartego i Francji. Sprawdź Dziewczyna zaniemówiła z wrażenia, ale w twarzy Sebastiana nie drgnął ani jeden mięsień. Uznał, że skoro dziewczyna zadaje mu impertynenckie pytania, to powinna być przygotowana na równie impertynenckie odpowiedzi, i niech sama osądzi, czy mówił poważnie. – Barbara Allen – przypomniał jej. – Ach, tak – ocknęła się i zreferowała mu swoje rozmowy z sekretarką Jacka. – To już wszystko? – zapytał Sebastian, gdy umilkła Skinęła głową. – Dziękuję. To dobry raport. – Chyba nie myślisz, że to ona robiła mamie te okropne rzeczy? – zaniepokoiła się Madison.