- Nic nie szkodzi. Karen jest w kuchni, Irina śpi, a ja mówię dostatecznie_cicho. Tony, zrozum, że możesz mi zaufać, nigdy nie zrobię nic, co... - Kurde, zamknij się wreszcie! - Tony trzasnął maską, policzki mu płonęły. - Jeśli chcesz pomóc, to po prostu trzymaj gębę na kłódkę i nie poruszaj tego tematu. Bóg mi świadkiem, że do końca życia będę żałował tej cholernej sprawy! Sandra wlepiła w niego wzrok. - Ale chyba nie tego, że masz Irinę? - Nie, jasne, że nie tego! Po prostu się zamknij i wysłuchaj mnie choć raz. - W oczach miał czystą rozpacz. - Zrozum, cały czas krąży mi to po głowie, już nie wiem, co mam robić... - Odwrócił się i rąbnął obu dłońmi w dach samochodu. - Zaczynam myśleć, żeby może powiedzieć im o Irinie, bo wtedy przynajmniej uwalą mnie tylko za nielegalną adopcję, a nie za morderstwo, co? Sandrę zamurowało. Gapiła się w jego plecy, aż http://www.ostomatologii.pl/media/ Joanne rzuciła jeszcze raz okiem na Irinę, wyraźnie zainteresowaną książeczkami, a potem wolno podeszła trochę bliżej, zatrzymując się o parę kroków od nieznajomego. - Pani Patston? - spytał cicho Allbeury. - Tak. Uśmiechnął się do niej ciepło. - Gdzie pani chce rozmawiać? Przy wejściu był wolny stolik z trzema krzesłami, ale trochę za mocno wyeksponowany jak na wymagania Joanne, więc przeszła bez słowa do miejsca między dwoma stanowiskami, skąd mogły z Iriną widzieć się wzajemnie.
starannie wymawiając każde słowo. - Przecież ja cię nawet nie lubię. - Proponuję ci małżeństwo z rozsądku. To jedyny kompromis, jaki ci mogę zaoferować. Chciałbym też, żebyś zrozumiała, że to jest propozycja jednorazowa. Albo zgodzisz się zostać moją żoną teraz, albo na Sprawdź Wharf, Helen Shipley, podając swoje nazwisko portierowi, musiała w duchu przyznać, że znalazła się w najelegantszym ze znanych sobie budynków. Kiedy poprzedniego dnia, czyli w drugi piątek kwietnia, zatelefonował do niej Robin Allbeury, żeby ją uprzedzić o swoim powrocie z Brukseli i jednocześnie powiadomić głębokim, miękkim głosem, że gotów jest na spotkanie choćby jutro o dogodnej dla niej porze, Shipley skwapliwie porzuciła swoje sobotnie plany (Tesco, pralnia, odkurzanie) i ruszyła na południe, ku piętnastopiętrowej budowli w pobliżu Tower Bridge.