— Tak to pani określa? Lord Eustace podszedł bliżej, stanął przy Temperze i zaczął przyglądać jej się z góry. Zdziwiło ją, że nie boi się go już tak, jak wtedy, gdy zobaczyła go pierwszy raz. — Powiesiłam jeden z obrazów tam, gdzie jest jego miejsce — powiedziała — a teraz zamierzam zrobić to z następnymi. Może pan zabrać swoje kopie i ukryć je w pudłach na kapelusze. — Naprawdę sądzi pani, że pozwolę jej to zrobić? — zapytał lord. Miał jeszcze na sobie wieczorowe ubranie, w którym był na przyjęciu. Tempera pomyślała, że pewnie z jakiegoś powodu zaniepokoił się o obrazy, chciał jeszcze raz sprawdzić przed pójściem spać, czy są dobrze ukryte, i w ten sposób odkrył, że ich nie ma. — Jak może mi pan przeszkodzić? — odpowiedziała pytaniem na pytanie. — Jeśli wywoła pan skandal wokół mojego postępowania, będzie pan musiał wyjaśnić swoje. — To prawda — przyznał lord Eustace. — Postawiła mnie pani w bardzo niezręcznej sytuacji, nieprawdaż, moja http://www.poradniapsychologiczna.info.pl/media/ człowiek najbardziej potrzebuje? Dziewczynki zeszły do kuchni, kiedy Zuzanna je zawołała, usiadły grzecznie przy stole i dały popis umiejętności aktorskich, udając, że jedzą jajka w koszulkach z tłuczonymi ziemniakami, które przed nimi postawiła. - Może wolicie coś innego? Mnie tam wszystko jedno. 324 - Nie jesteśmy ofermami - odparła Imogen. - Same możemy sobie przyrządzić, co tylko zechcemy. - Wiem - przyznała Zuzanna. - Po prostu nie mamy apetytu - wyjaśniła Flic. - Przepraszamy - dodała Chloe. - Nie musicie przepraszać. Flic wstała i zaczęła sprzątać ze stołu, ale Zuzanna powiedziała,
Jasne. A najlepiej bez nazwiska drugiego męża, tak jakby ich małżeństwo w ogóle nie miało miejsca. - To zależy też od niego, jak sądzę - zauważyła Flic. Matthew patrzył na nią z drugiego końca pokoju, stojąc pomiędzy ludźmi, których nawet nie rozpoznawał. Widząc, ile wrogości maluje się na jej twarzy, uświadomił sobie, że przez Sprawdź drzwiami. Widziała, jak podniósł głowę, kiedy się zbliżyła, zauważyła też popłoch, jaki go ogarnął na jej widok. Teraz wiedziała, że ma rację. Tak, bez najmniejszych wątpliwości. - Przyniosłam ci parę kanapek. - To bardzo miło z twojej strony. - Dałam mnóstwo musztardy, tak jak lubisz. - Pięknie. - Wrócił do grzebania palcami w doniczce. - Jak się dziś czujesz? - Nieźle. Ale też nie za dobrze. - Pewnie to ciągle skutek wstrząsu. - Postawiła talerz na stole warsztatowym. - Groosi mówiła, że powinieneś pracować na dole. - Lepiej mi tu, na powietrzu.