PIERWOTNE NIEDOBORY ODPORNOŚCI Zaburzenia mechanizmów komórkowych – limfocytów T 1. Niedorozwój grasicy (zespół Di George’a) 2. Okresowa limfopenia limfocytotoksyczna Zaburzenia mechanizmów humoralnych – limfocytów B 1. Przemijająca hipoimmunoglobulinemia niemowląt 2. Wrodzona hipoimmunoglobulinemia 3. Wybiórczy niedobór immunoglobulin – niedobór klas lub podklas Zaburzenia mechanizmów humoralnych i komórkowych – limfocytów B i T 1. Ciężka złożona postać niedoboru odporności sprzężona z płcią – z obniżoną hemopoezą lub z niedoborem deaminazy adenozyny 2. Zespół ataksja-teleangiektazja 3. Zespół Wiskotta-Aldricha 4. Niedobór odporności z grasiczakiem 5. Niedobór odporności z karłowatością krótkokończynową Zaburzenia mechanizmów fagocytozy – komórek fagocytujących 1. Przemijająca neutropenia noworodków 2. Przewlekła wrodzona neutropenia http://www.topfakty.pl/media/ koszmarnych wydarzeń, zaczął ją wręcz prześladować. - A co, jego zdaniem, mógłbyś zdziałać? - Keenan ma nadzieję, że wymyślę jakieś nie do końca legalne hokus-pokus, dzięki któremu Irina wróci do babci. - Ale to niemożliwe? - No niestety nie. Lizzie odczekała chwilę. - Robin, po co właściwie tu jesteś? - Bo uważam, że to gratka dla mediów. - Nie jestem dziennikarką. - Ale występujesz w telewizji. I piszesz. Uniosła ręce. - Jeszcze niewiele mogę.
powodem jej wypalenia się była nadmierna empatia, uniemożliwiająca długoterminową pracę w ambulatorium pogotowia - Novak zaczął się poważnie obawiać, czy w jakimś stopniu jej nie zawiódł. Kiedy z pełną determinacją pomagał żonie odzyskać Sprawdź -Tak! - Nie obrażali ciebie? - skrupulatnie zapytała Zielarka, jak leciwa babcia, przybywająca na pomoc swojemu ukochanemu i jedynemu wnuczkowi oraz gotowa własnoręcznie dać łomot nikczemnym chuliganom, którzy odważyli się podnieść ręce na jej drogocenne dziecko. - Kella! - rozdrażniony wydusił Len. -- Nie, oni mnie tylko zabili! Oddział wampirów wydał zgodne westchnienie, z ostrych czubków gwordów z odgłosem pstryczka wyskoczyły długie wbudowane ostrza, u niektórych błysnęły miecze - na szczęście, nie gnomie. Mimo pięć lub sześć razy większej przewagi liczebnej więcej przeciwnika nikt nie zamierzał uciekać. Przeciwnie - śmiertelnie obrażone wampiry, złośliwie zmarszczywszy się i wyszczerzywszy kły, czekały tylko na sygnału do ataku. Jednak nie było żadnego sygnału ani od Kelli ani od dowódcy łożniaków, jednakowo zajętych obserwowaniem przeciwnika i gorączkowo wymyślając plan działania. Tymczasem z naprzeciwka pojawił się jeszcze jeden oddział, większy i głośniejszy. Na ten raz – ludzki i bardzo z czegoś niezadowolony. - Wy moją córeczkę chcieć wąpierzę przeklinać?! - Donośny głos zakończył wejście trzeciego oddziału. - Tatko!!! - radośnie zaskrzeczała najemniczka, tak trącając Rolara łokciem, że prawie spadł z belki. – Tutaj jestem! Zadaj bobu tym łajdakom! - Twój ojciec - dowódca przygranicznych wojsk Winessy?! - wytrzeszczył oczy wampir, przyglądając się rosłemu siwemu chłopowi na białym koniu z zaplecioną w warkocz grzywą. Winesskie flagi powiewały nad groźnymi szeregami podległych mu jeźdźców. Było ich co najmniej dwie setki. – Ty, co, móżdżek nam pudrowałaś, odważna najemniczka, biedna wiejska córeczka, bezinteresowna patriotka?! W pikę tatusiowi poszłaś, chcąc wstąpić do legionu sojuszniczego królestwa?! - Nie twoja wampirza sprawa! - krzyknęła Orsana. -- Nie no, tylko popatrzycie na tego nikczemnika – wygonili go z Arlissu, nawet wampirom sprzykrzył się bardziej niż gorzka rzodkiew, a teraz - poucza! Gdzie chcę - tam i pójdę, ciebie się nie pytam! - Mnie nie wyrzucono, jestem w dobrowolnym wydaleniu, to dwie różne rzeczy! - Czyżby? - sceptycznie wygięła brew Lereena, i Rolar zaczął krzyczeć już nad nią: - A ty, siostrzyczka, lepiej zamilcz, póki ci cichaczem szyję nie skręciłem! Nawarzyła kaszy - teraz wyrzucimy ciebie na zewnątrz, będziesz ją jeść! - Siostrzyczka?! - wstrząśnięte krzyknęłyśmy z Orsaną.